“எது எடுத்தாலும் 20 ரூபா”

அம்மா மூக்குத்திய

அடகு வைச்சு

பத்தாயிரம் பணம் வாங்கி 

பனியன் ஜட்டி வியாபாரம்.....

அம்மாவின் நகையெல்லாம்

அங்குசாமி அடகுகடை(ல்)யில்  

முங்கியிருக்க மீதம் அவள் பெயரில்

இருப்பது “தங்க(ம்)மும்”

மூக்குத்தியும் தான்...

அதிகமாக பஞ்சர் ஒட்டிய

சைக்கிளில் பண்டல்களாக

காட்டிக்கொண்டு

பக்கத்துக்கு டவுனுக்கு பயணமாகிறார் அப்பா...

கூடவே நானும்

தனது பாரத்தை பிளாட்பாரத்தில்

இறக்கி

கடை பரப்புகிறார் அப்பா...

“எது எடுத்தாலும் 20 ரூபா”

கூவு எனை ஏவினார்

அப்பா...

5 பூமார்க் பீடி ஒன்று

அப்பா வாயில்

சாம்பலாய் செத்துக்கொண்டு இருந்தது...

உயிருக்கு போராடிய

நிலையில் கீழே விழுந்தது

பீடி

கனன்று கொண்டிருந்த

பீடியை

கருணைக்கொலை செய்தது

ஒரு சொட்டு மழை...

நான் அன்னாந்து ஆகாசம் பார்த்தேன்..

வங்ககடலை

வழித்து போடுவது போல

ஆரம்பமானது

அடைமழை....

மூட்டை கட்டிய

பனியன்களோடு மூலையில்

நின்றோம் நாங்கள் ...

பூமியில் எல்லா பரப்புகளும் ஈரமாயின

எங்கள் மனதை தவிர....

தீப ஒளியை

அணைத்து போனது திடீர் மழை...

மழை

இயற்கையின் கொடையா??

இல்லை

பிழையா???

வாலி

வாலி 

இரண்டெழுத்து இலக்கியம் 


பாடலே உன் மேல் 
பள்ளிகொண்ட
ரெங்கராஜன் நீ !

நீ ஜிப்பா அணிந்த வெண்பா !

நீ புகையிலை போடும் புறநானூறு !

மெட்டுக்கு பாட்டா

பாட்டுக்கு மெட்டா

துட்டுக்குத்தான் பாட்டு

என பொட்டில் அடித்து சொன்னவன் நீ !


பாடல் நாடாவால் திரையரங்கை

கட்டிபோட்ட

திருவரங்கம் !

தேசிய விருதுக்கு கமிட்டி

கேட்டது பயோடேட்டா

நீ சொன்னாய் விருதுக்கே

டாட்டா !

உன் பேனா கர்ப்பத்தில்

பிறந்தன 15,000 பாடல் குழந்தைகள் !


சக்கரவல்லிகிழங்கு சர்ச்சை

ஏற்கனவே

இயக்குனர் எழுதிய பாடலுக்கு

உன் intial போட்டது தான் பிரச்சனை...


M.G.R தொடங்கி S.T.R வரை

சிவாஜி தொடங்கி ஷ்யாம் வரை

இன்னும் பத்து ஆண்டுகள் இருந்தால்

ரஜினியின் பேரனுக்கும்

அறிமுக பாடலை

அமர்களப்படுத்திஇருப்பாய்

லட்சுமி .....

லட்சுமி .....

ஒண்டிக்கொள்ள குடிசை 
இல்லை 

ஒட்டிக்கொள்ள நாதி
இல்லை

நகரவாசிகளால் நிரம்பிய
வீதியில்
நடைபாதை வாசி

ஏழைகள் கேட்காமல்
இறைவன்
கொடுக்கும் வரம் குழந்தை

அந்த அறைவயிற்றில்
முழு உயிர்
உயிருள்ள சவங்கள் உலவும் உலகில்
பிரசவ(ம்)ப் பிரச்சனை

அழுகுரல் அந்த
அரை முழுதும் அப்பியது
செவிழிக்கு மட்டும்
செவிடானது மனது

"மாமூல்" வேலை
திருப்பி அனுப்பியது
திக்கற்ற திசைக்கு

பேருந்து நிலைய கழிவறை
பிரசவ அறை

கழிவறையில் மலத்தோடு
இருக்கவேண்டிய
மனிதர்கள் மருத்துவமனையில்

பிறர் எல்லாம் சவம்
ஆன நிலையில்
பிரசவம் பார்க்கிறாள் பண்ணாரி

பண்ணாரி "அம்மன்"ல் பாதியா ??
மனிதம் உள்ள மனங்களின் மீதியா ?

"என்னிடம் பணம் இல்லை "
பிஞ்சு கைமூடி
பிறக்கிறது
ஆண் குழந்தை ...................

உன் ஒற்றை பார்வை ..

எதுவும் இல்லாத வெறுமை 

என்னுள் வரும் போதெல்லாம் .......

எல்லாமுமாக நிரப்பிவிட்டுபோகிறது 

உன் ஒற்றை பார்வை .....!!!!

கோணிப்பை

பூமி பிளக்கும்
பூகம்ப வெயில்

ஆக்கிரமிப்புகளை அகற்றியதில்
அரை நிர்வாணமாய்
ரோட்டோரகடைகள்

ஓரம்
ரோட்டோரம்
உழைத்து இளைத்துப்போன ஊசிகள்
உருகிய நிலையில்
மெழுகு தோய்த்த நூற்கண்டுகள்
கோணிப்பை
சகிதமாக கூன்விழுந்த கிழவன்

புகையிலை தின்றது போக
மீதமுள்ள பற்கள்
மிச்சமிருக்கும் சிரிப்புடன்
பேரம் பேசுபவர்களிடம்
பெரியவர்
வந்து போன கல்மனதுக்காரர்களால்
நிரம்பி இருந்தது அவரது கல்லா
அரைவயிராய்

அறுந்துபோனது செருப்புகளின் காதுகள்
மட்டுமல்ல
மனிதாபிமானமும் தான்

நூலன்படை

புதிதாக கட்டியிருக்கும்

வீட்டுக்குள்

புகுந்துகொள்ளும் நூலன்படைபோல

சலவை செய்த புத்திக்குள்

சத்தம் போடுது உன் நினைப்பு !

தலையில் சீப்பை

வைத்துகொண்டு தேடுவதைப்போல

தேடிக்கொண்டே இருக்கிறேன்

உன்னை எனக்குள்

உன் அலை அடித்து

அடித்தே

பாசம் பிடித்துப்போனது

இந்த பாராங்கல்லில் !

இரவில் எரிய ஆரம்பித்த கொசுவர்த்தி

தன்னை சுற்றி போடும்

சாம்பல் வளையம் போல

உன்னை சுற்றுது என் நினைப்பு

காலம் உன் அடர்த்தியை

குறைத்தாலும்

வடுக்களை மட்டும் வாரிப்போவதில்லை

வாசிக்க மறந்த மனிதர்கள்

எதிர்வீட்டு மாடியை எதிர்பார்த்து
காத்திருந்தது
ஒரு காகம்

பக்கத்துவீட்டு பராமரிப்புக்காக
வந்திறங்கியது
ஒரு லாரி மண்
அதில் குதித்து விளையாடும் சிறுவர்கள்
விரட்டியடிக்கும் வீட்டுகாரர் ..

பாண்டி,கபடி,கோலிகுண்டு,பம்பரம்
விளையாட
சிறுவர்கள் வீதியில் இல்லை
ஜெனரேட்டர் வசதியுடன்
கேம்ஸ் சென்டர் அருகில் இருப்பதால்

கொத்தனார் வேலைக்கு
பேரம் பேசிக்கொண்டு இருந்தார்கள்
தினக்கூலிகள்

இருந்த மின்சக்தியும்
நீர்த்துபோய் செத்துப்போனது
செல்போன்

ஒருநாள் மின்சாரம் இல்லை....
வாசிக்க மறந்த மனிதர்களை
வாசித்துக்கொண்டு இருந்தேன்
வாசலில் அமர்ந்து..............

போலாம் ரைட்

என் பிரியமானவர்களுக்கு

என் வாழ்வில் நான் லயித்து போன விசயங்களில் ஒன்று பேருந்து.அது என் பயணத்தின் போது காதலிக்க படவில்லை.அது நான் சிறுவயதில் ஆச்சரியத்தின் உரு வாக பாத்திருக்கிறேன் .அப்போது பதிந்து போனது என்னுள் அதன் பிம்பம்.ஜன்னலோரம் அமர்ந்து மரங்களை பின்னோக்கி தள்ளிவிட்டு காற்றை கிழித்துக்கொண்டு போகும்போது உண்டான உணர்வு என் உதிரத்தில் ஒட்டிகொண்டது..இதை நான் பதிவு செய்யலாம் என்று எடுத்த ஒரு முயற்சி....ஒரு சில வரிகள் .........நான் ஆக்கும் பானை சோறு பதமா என்று எனக்கு தெரியாது..ஒரு சில பருக்கைகளை உங்களோடு பகிர்ந்துகொண்டிருக்கிறேன்..ருசித்து விட்டு சொல்லுகள்..உங்கள் முடிவு என் பதிவுக்கு ஆரம்பம்..... போலாம் ரைட்




ஏழைகளின் ஏரோப்ளேன் நீ!
நீ குடிப்பது டின் பால் இல்லை டீசல் பால் !

மழையில் நனைகிறாய்
வெயிலிலும் வேலை பார்க்கிறாய்
தாமதத்தின் காரணம் மனிதனாக இருந்தாலும்
சொல்லுவது பஸ் லேட்டு !

காதல் ,காமம்,இசை,தூக்கம்,
இதை எல்லாம் தரும் உன்னை
எப்படி எந்திரம் என்று சொல்ல !

நாட்டு நடப்பு

நான் உனக்கு முத்தம்
தந்தேன்
திரும்பி தாராமல் திருப்பி கொள்கிறாய்
சமச்சீர் கல்வியை எப்படி சரி செய்வது

நீ பேசுவதற்காகவே
தனி மொழி கேட்பேன்
எதுக்கு இன்னொரு தெலுங்கனா பிரச்சனை

கோவிலுக்குள் நீ !
பொதுமக்களுக்கு தாமதமாகத்தான் தெரிகிறது
தங்க புதையல் இருப்பது

இருளிலும் அழகாகத்தான் இருக்கிறாய்
இரண்டு மணி நேர பவர் கட்

நீ ஓவியம் பேசும்
கவிதை
கவிதைகள் செய்த
ஓவியம்

ஒரு இனத்தை அதன் இனத்தோடு
சேர்ப்பது தவறில்லை
பூக்களை பறித்தேன் அவளுக்காக
பூக்களை பறிக்கலாம் தவறில்லை

சென்ரிங் சிநேகிதன்

கண்ணாமூச்சி விளையாடும் போதுதான்
உன்னை கண்டுபிடித்தேன்

பலமுறை யோசித்திருக்கிறேன்
மனிதன் மழையின் போது உனக்குமட்டும்
ஏன் குடை பிடிக்க மறந்துபோகிறான்

பழையசோறை வடகமாக்கும்
போதுதான் என் அம்மாவுக்கு
உன் மேல் பாசம் வரும்

விஸ்கியில் விழும் நேரம் மட்டும்
என் அப்பாவுக்கு உன் விலாசம் தெரியும்

எனக்கு நீ எப்படி
கண்டிப்பாக இப்படி அல்ல

உல்லாசபயணம் நிறைய சென்று இருக்கிறேன்
உன் மீது உறங்கும் போதுதான் வானத்தை
சுற்றிஇருக்கிறேன்
நிலவை காதலித்திருக்கிறேன்
நட்சத்திரங்களோடு நட்பாகி இருக்கிறேன்

எதோ பிரச்சனையை சுமந்து உன் மேல் உறங்குவேன்
மதியவெயிலில் நீ வாங்கிய
வெப்பத்தில் என் கண்ணீரையும்
சேர்த்து இழுப்பாய்

அப்பாவிடும் வெள்ளை சிகிரெட்டின்
வெண்ணிற புகை சிலசமயம்
என் மூக்கின் துளையில் முத்தமிடும்

உன் மேல் ஒரு ஓரத்தில் நின்று நானும்
புகையின் சுவையை புரிந்து
கொள்ள ஆரம்பித்தேன்

எதிர்வீட்டில் எதோ
ஒரு பெண் அவளை காதலி ஆக்கியது
நீ தான்

மாதந்திர பராமரிப்புக்காக ஒரு நாள் மின்சாரம்
மறியல் செய்யும்

வியர்வை விற்க
காற்று வாங்க உன்னைநோக்கி
மனிதன் ஓடிவந்து உறங்குவான்

மறுநாள் உன்னை மறந்துபோவான்
மனிதன் நன்றி இல்லாதவன்

மழைகாலத்தில்
நீ எனக்கு கிரிக்கெட் மைதானம்

ஆண்டுவிழாவின் போது
நீ எனக்கு ஒத்திகை மேடை

இப்படி எத்தனையோ
எனக்கு கவிதை தந்தாய்
எனக்கு காதலி தந்தாய்
உன்னை எப்படி சொல்ல
என் சென்ரிங் சிநேகிதன் நீ

காங்ரீட் கம்பிகளோடு
உனக்குள் இருக்கும்
ஒரு கனமான இதயம்
இந்த சராசரி மனிதனுக்கு எப்படி புரியும்

இப்போதெல்லாம் நான் கவிதை எழுதுவதில்லை

அவள் பேரை எழுதிவிட்டு பேனாவை வைத்தேன்
பேனாவிலும் ஈ மொய்க்கிறது

அவள் பேரை சொன்னால் வாசம் பிடித்து
வந்துவிடுகிறது வண்டுகள்

அவளை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தால் பூக்கள்
பொறமைப்படுகின்றன

இப்போதெல்லாம் நான் திறந்தவெளிகளில்
கவிதை எழுதுவதில்லை

ஈரத்துணி

காற்றுக்கு தெரியாது, பூக்களில் மோதினால் அவை பூமியில் விழும் என்று, அது போல என்னில் விழுந்தது உன் நட்பு. கொடியில் காயபோட்ட ஈரத்துணி நழுவி விழுவது போல என்னுள் நுழைந்தது உன் நட்பு. இது குழந்தைக்கும் அது வைத்து விளையாடும் பொம்மைக்கும் இடையே இருக்கும் உறவு. அது அதை கொஞ்சும், தாலாட்டும், முத்தமிடும், சாதம் ஊட்டும், அதனிடம் அதன் குறைகளை சொல்லும், குலுங்கி சிரிக்கும், கோபம் கொள்ளும், உடையை சரி செய்யும். இந்த உறவை காதல் என்று சொல்வதா? இல்லை நட்பு என்று சொல்வதா?
குழந்தைக்கு பொம்மை கூட இருக்கனும். இதை குழந்தைத்தனம் என்று கூறி ஒதுக்கி விட முடியாது. நமக்குள் எதாவது குழந்தைத்தனம் கடைசி வரை பயணிக்கும், அது வெளிப்பட்டு கொண்டிருக்கும். இந்த கடிதம் கூட அப்படி ஒரு வெளிப்பாடுதான். காரணம் குழந்தைகள் எப்போதும் பொய் சொல்லுவதில்லை.
தூங்குகின்ற குழந்தையிடம் பொம்மை பறிக்கப்பட்டு காலையில் உதடு பிதுக்கி விசிம்பி அலுமே அப்படி இருந்தது “நாளைக்கு எனக்கு கல்யாணம்டா” என்று தோழியாக நீ சொல்லும்போது.

நண்பா !!!

நான் பலமுறை உடைந்திருகிறேன் எல்லோரும் என்னை ஒட்ட நினைத்தார்கள்! நீ மட்டும் தான் என்னை புதிதாய் பிறக்க செய்தாய்!